Twee weken terug rende ik de Damloop 2015. Gisteren rende ik Rondje Bergen. Beide 16,1 kilometer (oftewel 10 Engelse mijl) en beide loeizwaar. Maar: ik heb ze uitgelopen!

Mijn allereerste hardloopwedstrijd was de 5 kilometer van Rondje Bergen. Ik kon net een half uur achter elkaar rennen zonder compleet in te storten. Mijn voorbereiding bestond uit een veel te gezellige avond die tot vier uur ’s ochtends duurde. Bijna trillend stond ik aan de startlijn. Net over de finish (in 36 minuten) was ik een gebroken mens.
Een jaar later, 17 weken nadat ik was bevallen, rende ik hetzelfde parcours in 33 minuten. Een betere voorbereiding, maar ik gaf nog borstvoeding en had een dochter die elke nacht zes tot elf (ja echt) keer wakker werd. Niet bevorderlijk voor je prestaties!
In 2014 rende ik voor het eerst de 16 kilometer, ter voorbereiding op de halve marathon van Egmond. Het smaakte naar meer. Ik vind de afstand fijn en de loop bij Rondje Bergen echt veruit het leukst. Met de halve marathon van Berlijn in zicht (april 2016) leek me dit dan ook weer een leuke uitdaging.
Rondje Bergen 2015 – editie 36
In het Noord-Hollandse Bergen zijn tot nu toe al 36 ‘Rondjes Bergen’ geweest. De wedstrijd profileert zich als ‘de gezelligste loop van het seizoen’ en die naam mag het wat mij betreft met recht dragen. Zelfs met het jaarlijks groeiende aantal deelnemers blijft de wedstrijd iets persoonlijks houden. De presentator noemt soms naast je naam ook je voorgeschiedenis als je finisht – iets wat ik vorig jaar verbaasd aanhoorde.
‘Zij rende vorig jaar de 5 kilometer en maakt nu ineens de overstap naar 16 kilometer – en in een goede tijd!’ riep hij in 2014 over mij. Ondanks het ontbreken van voornamen op de startbewijzen weet de presentator (wellicht met behulp van de computer) je naam en zelfs meer over je dan je denkt. Net of hij je kent. š
Het parcours

Naast de persoonlijke, informele sfeer kent Rondje Bergen een prachtig parcours. Je start in het dorpscentrum, waar zowel toeschouwers als verbaasde toeristen vanaf de terrasjes op je proosten. Niet zelden blijft een groot deel van de renners na afloop nog hangen voor een stuk appeltaart met slagroom.
Vanuit het dorpscentrum ren je gelijk een stuk richting de Eeuwigelaan, om via een tussenweg in het bos uit te komen. De routes voor zowel de 5 en 10 als de 16 kilometer bestrijken een groot deel van de duinen. Dat betekent mul zand en hoogteverschil, maar niet zelden zie je een ouder achter de kinderwagen het parcours trotseren.
Het duin- en bosgebied waar het parcour door loopt, wordt tot nu toe elk jaar druk bezocht. Dat betekent dat terwijl jij vermoeid omhoog rent, naast jou een ouder echtpaar geamuseerd en rustig wandelend toekijkt en een tegenliggende fietser geĆÆnteresseerd alle uitgeputte hardlopers bewondert. Delen van het parcours zijn, kortom, niet af te sluiten en dat draagt bij aan de charme van het geheel.
De wedstrijd

Buiten een groot aantal amateurrenners trekt Rondje Bergen ook Olympische en andere professionele hardlopers. Waar ik op de 16 kilometer blij ben met een tijd van rond de anderhalf uur, rennen zij fluitend binnen rond de 48 minuten.
Tot nu toe rende ik nooit mee om te winnen, maar dankzij de diverse categorieƫn (zoals senioren vrouwen, vrouwen vanaf 40, 50 en 60 jaar) zijn de kansen groter dat je als amateur ook een plekje op de erelijst (en zelfs het podium) kunt bemachtigen. Zo eindigde dit jaar een amateursporter op de derde plaats voor de vrouwen.
Mijn Rondje Bergen
Na een toch ietwat teleurstellende tijd bij de Dam tot Dam 2015 hoopte ik die tijd tijdens Rondje Bergen te verbeteren. Helaas ontsnapte ik niet aan het griepvirus dat ronddwaalde; een halve weekĀ voor de wedstrijd kreeg ik een keelontsteking. Op de dag zelf klonk ik als een vijftienjarige jongen die op weg naar de volwassenheid zijn stem zo nu en dan liet overslaan. Had iemand me op dat moment een goed bed aangeboden, dan had ik zo in slaap kunnen vallen. Kortom: ik voelde me beroerd.
Toch was ik vastbesloten om in elk geval het rondje uit te rennen. Ik verheug me namelijk altijd het meest op het Rondje Bergen. Na een venijnig opstekende hoofdpijn nam ik twee Paracetamol, bevestigde mijn startnummer op mijn shirt, en zette mijn meest motiverende muziek op. Mijn voornemen was veranderd van ‘binnen anderhalf uur’ naar ‘loop jezelf niet kapot’.
DeĀ laatste 3 kilometer
Met de 16 kilometer ren je twee dezelfde rondjes van 8 kilometer. Ik ging verrassend snel. Zo snel zelfs dat ik rond de 45 minuten het eerste rondje al had afgerond. Daarmee realiseerde ik me dat ik de anderhalf uur finishtijd nog zou kunnen halen – mits ik doorrende. De negende kilometer rende ik helaas te langzaam, en ik probeerde dit te compenseren door mijn gemiddelde tempo op te voeren. Mijn benen begonnen moe te worden en ik ook – maar ik wilde door!
Met nog drie kilometer te gaan begon ik te rekenen. Ik was al een 1 uur en 14 minuten bezig. Dat betekende dat ik gemiddeld te langzaam ging om binnen anderhalf uur binnen te komen. Ik voelde dat mijn linkersok verkeerd zat, maar stilstaan en hem rechttrekken zou mijn doel niet ten goede komen (en achteraf bleek het een bloedende blaar, dus daar had ik op dat moment niets aan kunnen doen).
Ik rende door, haalde in, dacht aan de finish en rende nog iets sneller. Op het allerlaatste moment haalde ik nog drie renners in om zowel blij als verbaasd en trots 1:29:08 op de teller te zien staan. Het was me gelukt!

Rondje Bergen 2016
Op de website van Rondje Bergen is een nieuwe teller gaan lopen voor de volgende editie van de hardloopwedstrijd. Ik denk erover om ter afwisseling een keer de 10 kilometer te lopen (op snelheid), of zelfs om mijn tijd op de 5 kilometer te verbeteren. Misschien ren ik volgend jaar toch weer de 16 kilometer. EĆ©n ding staat vast: ik doe zeker weer mee.
Doe jij wel eens mee aan een lokaal hardloopevenement?
Geef een reactie