Eigenlijk had het boek ‘Kijk maar even’ moeten heten. Het is een uitspraak die dan ook meerdere keren in zijn boek voorkomt. Met Eet taart krijg een sixpack gaat blogger/vlogger/levensgenieter Jelmer de Boer in op dieethypes en probeert hij aan te geven waarom je, in de basis, een beetje gewoon moet doen. Ook een belangrijke boodschap: niemand weet alles. Er zijn alleen heel veel mensen die denken dat ze wel alles weten.

Er zijn meerdere dingen die ik leuk vind aan Eet taart krijg een sixpack. Er zijn ook dingen die ik minder leuk vind. Wat ik heel erg kan waarderen is humor, en daar staat het boek vol van. Hier en daar is het sarcastisch (oké, bijna overal), dus daar moet je net van houden (en dat doe ik gelukkig). Een tweede pluspunt is dat de vloer wordt aangeveegd met dieethypes. Hiermee onderschrijft Jelmer alles waar ik ook achter sta. Bijna alles, moet ik zeggen, want hij is niet zo’n fan van hardlopen als ik (dat is dus een minpuntje, of eigenlijk niet, want een mening is een mening).
Eigenlijk geen minpunten
Een echt minpuntje zijn de moeilijk te lezen oranje letters op wit papier. Gelukkig vlieg je door het boek heen, dus lang heb je daar geen last van. Eet taart krijg een sixpack heeft geen recepten, maar wel een heus abc voor dikke mensen en (in fijne zwarte letter), een interview met de auteur waarin je leest wat hij van zo ongeveer alles vindt (maar vooral wat hij vindt van eten en het internet en sporten).
(NB: als heel veel mensen het boek kopen komt er een tweede druk met niet zo oranje letters. Tenminste, dat zegt Jelmer, dus daar ga ik ook wel vanuit.)
Zelf het boek kopen? Dat kan hier:
Al met al werd ik blij van het boek. Het is een papieren versie van de blogmening van Jelmer de Boer, waarin hij net wat persoonlijke wordt dan op het scherm. Het is een aanrader voor wie houdt van taart (eigenlijk iedereen dus, want wie lust er geen taart?), en ook voor iedereen die denkt dat je hippe voedseltrends moet volgen en anderen ervan moet overtuigen dit ook te doen (hoeft dus niet).
Kopen of niet?
Nu kan ik wel zeggen dat je het boek moet kopen, maar dat past niet in de stijl van het boek. Je moet het namelijk zelf weten. Ik zou het doen, maar ik ben jou niet. Dus kijk maar even.
PS: ik vond vooral de rouwadvertentie voor superfoods leuk (zelfs in oranje).
PS2: misschien wil je de links uit het boek niet overtypen om ze te bezoeken. In dat geval adviseer ik het e-book te kopen.
Geef een reactie