De fietstocht: 200 kilometer voor een kopje thee

Oké, de titel is misschien wat misleidend. Bij mijn grootouders is thee niet compleet zonder taart. Toch was ‘op de thee bij opa en oma’ mijn einddoel. Donderdag 3 augustus vertrok ik vanuit Alkmaar om in drie dagen 200+ kilometer te fietsen, zodat ik op zaterdag bij mijn grootouders op de thee kon komen.

Kon je niet met de auto?

Jawel, hoor! Waarom ik deze fietstocht deed, schreef ik al eerder. Toen vertelde ik ook dat ik hem niet op een elektrische fiets of een racefiets ging afleggen. Het was ‘gewoon’ een stuk fietsen. Mijn grootste uitdaging was denk ik om niet te veel spullen mee te nemen. Normaal gesproken is mijn inpakstrategie ‘voor de zekerheid toch maar meenemen’. Maar: hoe meer ballast, hoe zwaarder het fietst.

Ik ken mensen die veeeeel verder fietsen

Ja, ik besef ook dat dit niet per se een unieke prestatie is. Voor sommigen lijkt het gekkenwerk. Anderen zagen het als iets makkelijks. Voor mij was het belangrijkste dat het haalbaar moet zijn. Als ik iets niet wilde, was het halverwege moeten opgeven omdat het toch te ambitieus voor mij bleek. Daarom had ik de afstand in drieën opgedeeld. De ‘zwaarste dag’ telde daarmee een afstand van 96 kilometer (al werden dat er iets meer dan 100).

Dag 1: van Alkmaar naar Den Oever

Ik had de kriebels! Vrolijke kriebels, dat wel. Het leek op de spanning die ik vroeger voelde voor een schoolreisje of een dagje pretpark. (Oké, wie houd ik voor de gek… die spanning voel ik nog steeds als ik naar een pretpark ga.) Rond de middag zwaaide ik man en kind uit en stapte ik op de fiets. Uitdaging 1: gelijk goed fietsen. Ik ben heel goed in kaartlezen, maar heb een groot struikelblok: het uit mijn hoofd denken te weten. Gelukkig had ik de route intussen goed bestudeerd. Ook had ik de app van de fietsersbond gedownload voor als ik vast zou lopen. Maar… dat bleek allemaal niet nodig. De bordjes volgen was voldoende. Het ging verrassend soepel! Er gold een ‘code oranje’ voor het weer, en ik had het geluk dat ik die code oranje mee had… storm in de rug. 🙂

Dag 2: van Den Oever naar Jubbega

Ik had mijn wekker gezet, al wist ik dat ik wel op tijd wakker zou worden. Rond half tien stapte ik met mijn splinternieuwe fietsbroek (mmh, oeps, had ik die misschien eerst ‘in moeten fietsen’?) op de fiets en reed ik naar de Afsluitdijk. Op dit deel van de tocht had ik me echt heel erg verheugd. Elke keer als ik fietsers op de dijk had gezien, voelde ik een lichte jaloezie. Nu kon ik er zelf overheen!

Opnieuw had ik wind in de rug en ik zag met bergje af opeens 46+ kilometer per uur op mijn horloge verschijnen. Zo snel had ik nog nooit gefietst! Binnen een uur was ik de Afsluitdijk over. Anderen hadden minder geluk. Een gezin met twee kinderen kwam met druipende regenjassen en een gezicht op onweer mijn kant op gefietst. ‘Eh, sterkte!’ riep ik, en kreeg een uitgeblust ‘Ja, bedankt!’ terug. Overal lagen plassen regenwater en ik kreeg mijn eerste wind van opzij en van voren. Maar… het regende niet!

100+ kilometer

Na 95 kilometer vond ik het wel genoeg geweest, maar helaas was ik er nog niet. De route bleek toch iets langer te zijn. Waar ik na 2,5 uur (inclusief het relaxte uurtje Afsluitdijk) van Den Oever naar Sneek fietste (53 kilometer), duurde alles nu een stuk langer. Uiteindelijk zat ik 3 uur achter elkaar op het zadel en daar werd ik toch best moe van. Gelukkig was mijn slaapplek vlakbij…

En hoera, ik was in Jubbega! Ik checkte in bij het Bed & Breakfast en kreeg van de eigenaresse gelijk koek en thee. Na een snelle douche liep ik richting het huis waar ooit mijn moeder is geboren (gelukkig is in Jubbega zo’n beetje alles dichtbij), maakte een foto, en keek of ik het huis van mijn overgrootouders herkende. Ik was er niet vaak geweest, maar toch vaak genoeg. Uiteindelijk vond ik het huis – het was gemoderniseerd, maar toch nog herkenbaar.

Terug in het Bed & Breakfast mocht ik mijn lasagne opwarmen en genoot ik van een avond Netflix, chips en chocola. Wat zou ik heerlijk slapen…

Dag 3: van Jubbega naar Oude Pekela

De laatste fietsdag! Ik verheugde me op de gezichten van mijn familie als ik het had gehaald. Met nog 75 kilometer te gaan dacht ik: ‘Het valt wel mee’, maar ik wist dat ik me niet op de afstand moest verkijken. Het was alsnog een pittig stuk. Het weer was opnieuw dreigend, maar er viel nog geen regen. De wind was gaan liggen. Dat betekende geen wind mee, maar (yes!) ook geen wind tegen.

Na 2,5 uur reed ik verkeerd bij Assen en kwam ik uiteindelijk terecht in Loon. Het was hoog tijd om even te pauzeren. Het gekke is dat ik geen trek had, maar ik besloot soep en brood te bestellen. Pas na een halve kop soep merkte ik dat mijn trek behoorlijk terugkwam. Ik had blijkbaar zoveel honger gehad dat ik ‘over de honger heen’ was. Dat is ook meteen een tip voor wie lang sport: eet óók tussendoor als je even geen trek hebt. Normaal zou ik dat niet adviseren na een uurtje sporten, maar als je 4 tot 5 uur op een dag in beweging bent, is het echt nodig.

Vervolg van de reis

Ik fietste nog een paar keer compleet de verkeerde kant op. Leve de navigatie! Ik combineerde Google Maps met de app van de Fietsersbond. Het handige van Google Maps is dat hij precies volgt waar je bent. De app van de Fietsersbond geeft de route duidelijker aan (vind ik) en lijkt meer fietspaden te kennen.

De omgeving kwam me intussen steeds bekender voor, zeker toen ik Assen ver achter me had gelaten. Als kind ging ik ooit op inline skates van Veendam naar Oude Pekela. Dat kostte me een paar uur (geen mobieltje, geen navigatie, en stiekem ook geen idee van de route – o ja, en geen geld, maar onderweg mocht ik in een café wat water drinken). Van die tocht herkende ik het gevoel er bijna te zijn, maar niet precies in te kunnen schatten hoe lang het nog duurde. Gelukkig had ik nu wél navigatie.

Toen ik eenmaal de hoek om ging en het huis van mijn opa en oma zag, drong het langzaam tot me door dat het écht was gelukt! Mijn man en dochter hadden de perfecte timing en kwamen net aanrijden toen ik van mijn fiets stapte. Tijd voor thee en taart!

Het weekend in cijfers

Donderdag: 43,32 km gefietst en 10.091 stappen gezet
Vrijdag: 52,26 + 48,44 km gefietst en 6.970 stappen gezet
Zaterdag: 47,17 + 36,22 + 6,55 km gefietst en 5.271 stappen gezet

Donderdag: gefietst van 12.25 – 14.44 uur
Vrijdag: gefietst van 9.27 – 11.57 uur, daarna van 13.03 – 16.06 uur
Zaterdag: gefietst van 9.23 – 12.18 uur, daarna van 12.55 tot 14.43 uur en nog van 16.26 – 16.59 uur

Totaal: 233.96 km gefietst, 22.332 stappen gezet
In totaal 12 uur en 36 minuten op de fiets gezeten

Voor herhaling vatbaar?

Ja, ik kan het echt aan iedereen aanraden! Ik ga alvast op zoek naar mijn volgende uitdaging… Moet ik op bezoek bij mijn nichtje op Ameland? Wordt het een tussenstop in Utrecht en fiets ik door naar een andere plaats? Of fiets ik voortaan jaarlijks naar Oude Pekela voor thee en taart? Ik heb er nu al zin in om plannen te maken. 🙂

Bekijk hier de video met de Instagram-filmpjes en -foto’s die ik onderweg maakte.

Zou jij een keer zo’n lange tocht willen maken? Op de fiets of misschien wel te voet? Wandelend of als trail run? Inspireer anderen en deel je verhaal!